vicdansızca merhametsizce insan öldürenleri görünce
utanmadan bile bile yetim hakkının yenildiğini bilince
insanların para için yalan yere yemin ettiğini görünce
bu insanlar yüzünden dünyada yaşanacak yer kalmadı

dost dediğin arkadan vurup gidince
arkandan işler çevirip yüzüne gülünce
insanlarda taşlaşmış kalpleri hissedince
fani dünyada güvenilecek insan kalmadı

o güzelim türkülerin yerine berbat şarkılar geçince
yediğin lokma helal mi haram mı bilmeden yiyince
gözyaşları çiğeri beş para etmez insanlara dökülünce
yüreklerdeki saf sevgileri hak edecek insanlar kalmadı

hem faizle geçinip hemde haram yemem deyince
ticarette hile ve sahtekarlık normal hale gelince
sözler yerine içi boş yalanlar bize yol gösterince
bu insanlar adına mevlaye el açacak yüz kalmadı

koltuk sevdasına şerefini onurunu satanları görünce
Allah’tan korkmayanlar fakirin hakkını vermeyince
insanlar kötüyü methedip güzeli kötü diye seyredince
bu insanları ne anlayacak akıl ne anlatacak söz kalmadı

dedikodu gıybet normal sohbet gibi anlatılıp söylenince
güzel kıyafetlerin içinde insan olmdığını görüp üzülünce
namussuz insanlar el üstünde tutulup baş tacı edilince
sızlaya sızlaya şu yamalı yüreğimde derman kalmadı

yanlış tedaviyle elinden ayağından olanları görünce
suçsuz insanların kör maganda kurşunlarıyla ölünce
meşhur olacağım diye inatla kendini teşhir ettirince
bunlar insan mı şeytan mı çözebilecek aklım kalmadı

bu dünyada kardeşce yaşamak varken savaşmak niye
hiç bilmemiyorum neden ama akıl danışıyor millet deliye
kalmadı işte ne anlayacak ne anlatacak aklım kalmadı
anlaşılan dünyada gerçekten mutlu yaşayacak yer kalmadı

ALATURKA KEDER