Ömrüm uzar karanlık gecelerde,
Sabahlara vardığım da özlerim geceleri,
Aydınlıklara ne kadar yaklaşsam da,
Bir yarasa gibi korkarım aydınlığa...

Seni korkusuz gecelerde yaşatmak isterdim,
Apansız bir şekilde kaçmayasın diye,
Seni öylece apansız bir şekilde bırakmak isterdim,
Gittiğim de beni özleyesin diye...

Özlemliğin verdiği acıdan yıkılan düşüncelerim,
Şimdi sitemlere dönüşüyor,
Sitemlerden dolayı söylediğim sözlerim,
Bir avuç kadar yanlızlığımı anlatıyor...

Yanlızlığımın dostu sigaram,
Dumanıyla birlikte kayboluyor,
Havalandıkça kapluyor bütün gökyüzünü,
Kara bir tren geçer gibi...

Rayların ayrımından gelen bu sonsuzluk,
İki eşit parçaya bölüyor bu hayatı,
Biri seni benden almış,
Biri ise geri vermek istemiyor seni bana...

Gözlerimden çok uzaklarda bulunan aydınlık,
Senin olduğun yere gitmek istiyor şimdi,
Aydınlıkların içinde bulunan bu ayrılık,
Su üstünde tutmuyor seni...