sen bana acı çektir meden ağlamayı öğrettin alaca karanlığın derinliğindeki mavi parlaklık larda sen yanımda iken bilmiyodum neden acı çekmiyorum ağlar iken bilmiyordum senin yüreğinin içindeki şevkatlerin benim acımı sildiğini bilmiyordum beni besleyen gözlerini bilmiyordum bana söyleyen sevgi sesini bilmiyodum sana gün geçtikce bağlandığımı bilmiyodum düştüm senin gönlündeki sonu olmayan aşk kuyusuna kendi günlümdeki boş bir deftere senin ismini yazıyordum her satırına mürekkebli kalemimin mürekkebi senin günlündeki aşk kuyusundan geliyodu kan kırmızısı bir renkte senin adın geçiodu o boş sayfalardaki satırlara benim için ismin bile bir özelidi ben den uzaktasın şimdi hemde çok kimbilir ne haldesin ne yapıyosundur karşılık beklemeden ben den diodum kendime duydumki bulmuşşun kendine iyibir genç sen de duyben den beklicem tekyer mazii ßy ßy eyy sevgili ßyßy