Ne günlere kaldık ne günler vardı.
Her gün bin ölüp bir yaşamaz olduk.
Her tarafımızı çileler sardı.
Her gün bin ölüp bir yaşamaz olduk.

Yokluktan yuvalar yıkılır oldu.
Maaşlar gününde ödenmez oldu.
Çok pahalılıktan yaşanmaz oldu.
Her gün bin ölüp bir yaşamaz olduk.

Hiçbir zaman sefa süremez olduk.
Kırkyılda huzuru bulamaz olduk.
Dertlerin yüzünden delirir olduk.
Her gün bin ölüp bir yaşamaz olduk.

Günün adı artık karagün oldu.
Dünyada yaşamak bir hayal oldu.
Yaşadıkça gülmek imkansız oldu.
Her gün bin ölüp bir yaşamaz olduk.

Her an sürüm sürüm sürünen olduk.
Acılar içinde yaşayan olduk.
Her bir yaman derdi taşıyan olduk.
Her gün bin ölüp bir yaşamaz olduk.

Karagünü arar bulamaz olduk.
Düştüğümüz yerde kalkamaz olduk.
Hiçbir yaramızı saramaz olduk.
Her gün bin ölüp bir yaşamaz olduk.


Hayaller gerçeğe dönüşmez oldu.
İşyerleri siftah yapamaz oldu.
Bu dünyada ölen kurtulan oldu.
Her gün bin ölüp bir yaşamaz olduk.

İşsizlik çok büyük bir sorun oldu.
Borçlar üstümüzde bir dünya oldu.
Hiç gülünmeyen hep ağlanır oldu.
Her gün bin ölüp bir yaşamaz olduk.

Hiçbir murada biz eremez olduk.
Üstümüze üst baş alamaz olduk.
Et süt bal yumurta yiyemez olduk.
Vallahi billahi yaşamaz olduk.

Hepimiz cefakar çilekeş olduk.
Dertten inim inim inleyen olduk.
Ey dost ne idikte şimdi ne olduk.
Her gün bin ölüp bir yaşamaz olduk.

Sedat hünkar