-------------------------------------------------------------------------------------
Gurur değil; onurun, hakkını hep aklarım // Ve sözüme sâdığım; sırrı Hakk’a saklarım // İlence dilim varmaz, kendime yasaklarım // Bir yemin ki ebedî; sevilmeye elveda…
--------------------------------------------------------------------------------------


ONURUNU YİTİREN AŞK

Dengimi yüklüyorum; kırık köhne gönlüme,
Anıdan pay geçmişse, görmeyiver sen e mi!
Ne de olsa sen varsın; bu ömrün evvelinde,
Ha bir eksik ha fazla, sormayıver sen e mi!

“Neyleyim” de, rahatla. Demiştin ya en baştan
“Pişmanlık kasırgası, ırar gider yavaştan.”
Kanarsa gönül yaram, ölür müyüm bu aşktan
Sevdâmı üstünkörü, sarmayıver sen e mi!

Ben birazcık hissiyim; görürsen gözümde yaş,
Yelkenleri indirme, arkanı dön uzaklaş...
Zaman koymaz özümde; ne üzüntü, ne telaş.
Sakın ola umudu, kurmayıver sen e mi!

Ayrılığı kastedip; isteksiz ayaklarım,
Delirse de kefilim, gönlümü dayaklarım!
Sözüm geçmez düşlere, ismini sayıklarım
Duyarsan feryâdımı, ermeyiver sen e mi!

Farz et; aldım payımı, dünyanın her hâlinden
Kalırsa kusur kalsın, hislerin mahallinden!
Dilenciye dönsem de, merhametin elinden!
Acıyıp bir sadaka, vermeyiver sen e mi!

Vicdânın daralmasın; akla sığmaz nedenim,
Bir suç varsa; huyumda, suçlusu da bir benim
Tek ilacım olsan da, kurusun bu bedenim
Hızır gibi yetişip; sürmeyiver sen e mi!

Olur da, arada bir, kesişirse yolumuz;
Selâmını esirge, tutulsun şu kolumuz!
Bu cezâ yetmez bana, toprak olsa ölümüz
Mahşerin durağında durmayıver sen e mi!


Salih ERDEM / AYDIN