sevgi ve şefkat sahibi allahın adı ile

ölümsüzmüydüm
ölümüydüm
serabımmıydı ölüm
bilmiyorum
bildiğim varsa oda
hayatı sevmiyordum
kutsal olanlar dahil
sevmem gereken herşeyi sarıp
görev şuuruyla kolluyordum
imanımın şefkati vardı
herkesi kucaklıyan kendime zalim
adını her gün rahmandan mahrum
bir rahimle anıyordum...

ey sevgili ey mecburum
bilsen sana neçok borcum
rahmanı senle buldum
besmeleyi şerifi ilk kez
sevinerek okudum
sağol özüm sağol göz içre gözüm
seni bilsen ne çok seviyorum

kendimi sevdim çünki buldum
rabbimi sevdim önce kuldum
evreni sevdim hayranken
sana hasret yanarken

bir kirpi gördüm
insanlığımın yüzkarası
eridim bittim
kalbim bin ok yarası
yanına gittim selam verdim
ortak sevgilimiz adına
durup selamladı
adımla
lekemi temizledim
bağırarak kirpiden
özür diledim
insanlık adına
sevgilim sen olmasan yine yardım ederdim
sanmam ne selam verir ne de özür dilerdim...

ben seninle inceldim..ben seninle özlendim....