Kalkıyor işte bir ölü daha musalla taşından
Geride kalan seviyor ki ağlıyor ardından
Omuzda yemyeşil haliyle taşınıyor,
Usul usul okunan dualarla
En arkada
Bir çift yeşil göz ağlarken
Yarış var en önde
Bir omuz ondan
Bir bundan

Yol uzun, ölüm acı, kalanlar unutmaya hazır
Adını bilen de duada bilmeyen de
Bilmeden ölüvermiş sanki,
Hiç acı çekmemiş, öylece kuruluvermiş
Tabutun içine, bir aşinalık var sessizliğinden.

Sıra sıra dizilenler, omuz omuza götürenler
Oğul, ana, eş dost...
Hatırlayarak hüdayı
Ağlamaklı okuyorlar fatihayı

Hepsi hespi kırk bir yıl yaşamış
Bir gece uyumuş, uyanamamış
Kalakalmış ahali ve dahası
Sözü varmış bir güne...
İş güç derken bitivermiş ,
Son kez musallada herkesi görmüş
Zaten yaşayıp göreceği de buymuş
Allah’tan herkes iyi bilirmiş
Eşi, çoluk çocuğu razı olmuş

Yağmurlu bir sonbahar cumasında

....
çırak