2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1142
Okunma
Bir dünya varmış kendi etrafında dönen;
İçinde vapurdan trene,
Kestaneden martılara,
Her şey varmış güzel olan.
Sen de varmışsın içinde;
Bir de ben varmışım.
Bir gün gitmişsin sen
Öteki dünyaya.
Her şeyi de götürmüşsün kendinle
Güzel olan...
Bir ben kalmışım oracıkta...
Sen gitmek,
Ben kalmak zorundaymışım.
Peki ya güzel olan şeyler?
Onlar da gitmek zorundaymış seninle
Giderken bana dönüp:
“Senin dünyan artık burası,
Her şeyiyle , hiçbir şeyiyle , senin dünyan!”
Demişler kaşları çatık.
Şimdi;
Bir ben varmışım kendi etrafında dönen
Mevlevi misali,
Dünya ise
Bir varmış,
Bir yokmuş,
Sen misali...
Garip bir kızıllık kalmış yüreğimde
Güneşinki gibi.
Ama batıyor muyum?
Doğuyor muyum?
Bilememişim!...
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz