Hazan mevsiminde tanıdı yüreğim onun yüreğini
Hava üşümeye başlamış, ağaçlar titremeye hazırlanıyordu
Yapraklar, sevdasından ayrılmamaya direniyordu.
Sevda rüzgarları onları ayırırken, beni ona doğru itiyordu.

Bir Ekim sabahıydı, yolda yürüyen solgun ve dalgın bir kadın
Yüzünde gülümseme kaybolmuş, ruhunu yansıtmış
Acı hatıraları ve hayal kırıklıkları yüzünde hapsolmuş
Ayaklarına, demir prangalar bağlanmış,
Taşıyacakmışçasına dünyayı sırtına almış.

Keskin bir uçurumun kenarında, kendini atmaya hazırlanmış
Gözleri ufuk çizgisinde, saçları rüzgarla uçuşmuş
Boş ve anlamsız gözleri hayat çizgisine takılmış,
Atıyor adımını, bir daha dönmemek üzere dünyaya

O sırada, kuvvetli bir el kavrıyor sıkıca
Ölümle set çekiyor arasına,
Umutsuz ve mutsuz kadın, aşkla karşılaşıyor
İlk defa ve bir daha aşık olmamacasına

Sonbaharda ve daima