Bir zamanlar amca, dayı diyenler
Yok olup gitmişler duygu kalmamış
Önümde eğilip, saygı duyanlar
Şimdi bey olmuşlar saygı kalmamış

Dostu akrabayı sarmışlar tüle
Görsen dünyaları yıkılmaz kale
Sanıyorlar seni çaresiz köle
Beyninin içinde algı kalmamış

Sanki padişah soyundan gelmişler
Kralın postunda bir yer bulmuşlar
Pısırık kediyken aslan olmuşlar
İçlerinde korku, kaygı kalmamış

Göstermezler türlü türlü huyunu
Hepsi artist olmuş oynar oyunu
Tepeden bakarda, görmez boyunu
Anayasa, Kanun, yargı kalmamış

Yüzleri kızarmaz utanmaz hasta
Tezgâhı kurmuşlar hep beleş posta
Çıraklık görmeden olmuşlar usta
Kalfalık yapacak olgu kalmamış

Gemileri vardır su’da, karada
Kendini bir başka görür maraba
İnsan gibi insan bitmiş yörede
Dostluk akrabalık bagı kalmamış


Necati KEÇELİ
İZMİR