Ayın koynundan süzülüp dünyaya inmiştir çay.
Gül ıtrının nefesi huzurun muştucusu say.
Damıtılır demlikte gül kokusu has imbikte.
Nüzul eder ince belliye sanırsın dolunay.

Gün ışırken yakut renginde bir güzelliktir o.
Bardağı bile mesrur eden bir tazeliktir o.
Dost dostla sabah akşam sayesinde yarenlikte.
Uzak iklimlerin gönüllerde yankısıdır çay.

Ayrı bir efsun vardır, renginde ve kokusunda.
Huzuru taşır itinayla eşsiz dokusunda.
İnce belliden göz kırpan emsalsiz peridir o.
Sınırsız tutkuyla sevilmesini kıskanır ay.

Demlikten süzülen güzellik sağnağıdır dem dem.
Gönüllere atılan albeni ağıdır sitem.
İnce bellide işvesiyle çeler gönülleri.
Güneş titrer sevdasıyla aşar gider dolunay.

Çay, güneş, ay aynı güzellik ikliminde yaşar.
Gün onlarla biter yorgun, şevkle onlarla başlar.
Ayrılmaz birbirinden suyun ahenginde kaynar.
Efsane demden beri bir anılır çay, güneş, ay.
Ankara,01.10.2009 İ.K