Dün sıcak bir dosttu, kristal ayna,
Bu gün küs benimle, neden bilinmez.
Kırk küsur senedir yaşadık güya,
Ne yaralar aldık, izi silinmez.
Geçen ömür değil, san ki bir rüya.

Biz ne haller gördük, ne hale döndük,
Suyumuz tükendi, posamız kaldı.
Ateş parçasıydık, kül gibi söndük,
Dünya ne verdiyse hep geri aldı.
Geçmişi geçmişle geçmişe gömdük.

Dünyalar başımda dönüyor benim,
Şu yorgun yüreğim Ağrı’dan büyük,
Hurdaya benzedi hasarlı tenim.
Ne zaman sırtımdan inecek bu yük?
Ya da hepten enkaz olur bedenim.

Hangi mukaddesi kirlettik ki biz?
Aralık vermeden diyet ödedik.
Suçumuzu inkâr eden değiliz,
Kim haksızsın dese, haklısın dedik,
Yinede bitmedi polemik, kriz..

Ömür ufkumuzdan kaç güneş battı.
Kaç ay doğdu şu karanlık geceme,
Baharı görmeden yaz kışa çattı.
Elim kalem tutmaz, dilim kekeme.
Kader yardan yara fırlatıp attı.


7.09.1988……Mustafa YARALI