Taşıyamazken omuzlarım hasretini;
Yüreğim çok kırgın..dokunma bana..
Açtığın her yara ayrı sızlıyor,
Hani sığamadım ya senin, küçük dünyana?

Sen yürek yangınımı gördün mü benim?
İzledin mi bir gölge misali geceleri..
Yıldızlarımı tek tek gözlemledin mi?
Yalnızlığın aldatan şehvetini
Duyupta avuçlarında bir ter gibi..

Dalgalarda duydun mu sesimi?
Hani kayalıkları çılgınca okşayan
Sesinde şarkımızı biteviye..
Ağlamışım..gülmüşüm umurunda mı diye?

Rahat uyuyor musun? En önemlisi..
Yastığım başımda bana düşmanken..
Gözlerim tavanlarda, bir hayal resmederken...
Gülüyor musun çılgınca yalnızlığına?
Kilitliyor musun kapılarını gönlünün
Kırıyor musun sevda zincirlerini erkenden..

Korkuyor musun güz yağmurları gibi
Sel olup akan gözyaşlarımdan...
Ürküyor musun mısralarımdan
Heyelanca dökülürken yüreğimden..

Beyaz karanfilleri denize değil;
Hiç gidemediğin raylara bırak..
Ve geçip giden trenlerin
Ardından uzunca bak...
Avuçlarından bir su misali kayarak
Akıp giden zamana kendini bırak...

Yaşam sevincimi çok oldu yitireli;
Özler ölümü insan, kaybedince bir eli..
Sen kimi sevdiğini hiç mi hiç bilemedin
Ve nasıl çılgınca sevildiğini....


.........ESRA DEREL..........


30.09.09-İSTANBUL