-Gittin...
Geceler yandı-

Rüzgar alıp başını gideli
Deli mavi gökyüzü
Her kare toprağa
Yürek dolusu hazan döşeli....

Eski bir dumanı soluyor içim
Ceplerimde parçalanmış akasyalar
Yorgun gözlerimde , bir martının hüznü var...

-Deniz kuruduğundan beri..
Boğaz/ından asılı şehir-

Yalnızlık en çok beni seviyor
Yoksunluk yaşıyorum an be an
Şehirde öldü ya içimde
Ne can kaldı ne canan..

Saatler iğnesini batırırken gecelerime
Başımda ağrı
Kalbimde tutukluk
Bu bendeki...
Durdurulamaz bir yokluk...

Yine de yaşam koydum dağarcığıma
Hayat suyu bir yudum da...
Yorgun da olsa ikindiler
Ölümler hızlıysa aksine
Yine de...
Korkmak yakışmaz, gözlerini görene...


Gözlerin...
Sıcak bir yeşil...
Bir o kadar mavi gülüşün
Ve ölümsüzlük iksiri her öpüşün...

-Anımsamak sonsuzluk
Unutulmak...yadsınamaz boşluk...-

Günler önceydi...
Gözlerim bir martı hüznünde
Ceplerimde parçalanmış akasyalar vardı...
Gittin...
Geceler yandı...