15
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1740
Okunma
gönlüme dizginler vurmayacağım senin için
özgürce seveceğim
garip yalnızlığımı bitireceğim sende
geçmişin çıkmazlarında kalmadan
koklayacağım bir ömür bahar kokularını
göz bebeklerinde çağlayacağım
yıldırım ateşinde yanacağım sende ben
karanlıklarımda ay ışığı sevgilim...
hergün, gün batımında
güneş kızıllığını kaybederken
yıkılır giderim ötelerde
varlığın sanki okyanusa düşer gibi
bakar kalırım ardından
yine karanlıklara yürürüm
mutsuzluklarım depreşir gecenin koynunda
nerelere kendimi atsam /gitsem
görünmez sokaklarda kaybolurum
arşınlarken düşlerimi
köz olur yangın yüreğim sensizliğe...
bir kalem, birde defterim olsaydı
gecenin ürpertilerine inat
sana aşkımın mısralarını yazabilseydim
lakin rüzgarın koynunda
seni soluklanırım bir bank’ın üstünde
ağaç hışırtıları kulaklarımda
seni cağrıştırır gece yarısı
sanki ölüm sessizliğinde korkularım
martıların sessiz kalışlarında
umutlarımın tükenişinde sendelerim
sana kavuşabilecek yarınların
arefesinde sevgilim...