Kızıl bir kıyamet sensizlik bana;
Petekte arılar ballar ağladı.
Ne yazsam söylesem nafile sana
Sensiz meyve veren dallar ağladı..


Renkler soldu bir bir görünmez oldu;
Ortalıktan sanki hepsi kayboldu.
Ruhuma kederin siyahı doldu
Sarılar yeşiller allar ağladı.


Kurudu bahçeler çatladı toprak;
Yağmurca bekledim göğe bakarak.
Boyun büktü lale menekşe zambak
Papatya karanfil güller ağladı.

Bir sözün nefesin, devaydı derde;
Üşüdüm sensizken güneşim nerde?
Gel diye yalvardım her gün seherde
Çatlamış dudaklar diller ağladı.


Gün karadır artık, geceler zindan;
Anılarla dolu baktığım her yan.
Takvimlerde bugün kutsal bir zaman
Çiğneyip gittiğin yollar ağladı.


Son deminde ömrün, derin düşünce;
Bir sızı başlıyor inceden ince.
Kalem son yarayı tekrar deşince
Közlerde tutuşan küller ağladı.


Heba oldu artık bütün emekler;
Yerde ben ağladım gökte melekler.
Vuslatsız sevdada güne gün ekler
Duaya açılmış eller ağladı.


Sızlarken gönlümün en ince teli;
Ödenemez asla aşkın bedeli.
Hercai kalbini alıp gideli
İhaneti duyan kullar ağladı..


ESRA DEREL

20.09.09-İSTANBUL

GÖZLERİM YOLLARI ÇİZDİ YORULDU
SANMAKİ GÖZÜMDE YAŞLAR DURULDU
HERKES GELDİ YUVASINA KURULDU
AÇIP BEKLEDİĞİM KOLLAR AĞLADI.......Rabatlı