Çizginin çok ötesinde tanıştık seninle,
Ve sen girdin kapıdan, yanında abin...
Üstünde meleklerden çarpma bir beyaz giysi vardı,
Sen (melek)t(in),
Bense çok konuşan bir hiç

Yabancıydım aşkın karasularına,
Hiç inmemiştim yalnızlığın gemisinde,
Sürekli rotasızca ilerleyip gidiyorum,
Bir ben vardı, birde benim yalnızlığım...

Sen yıpranmıştın, mutsuzdun,
Aşk arıyordun, önce bana güler gibi oldun,
Sonra kardeşim dediğim insan çaldı seni benden,
Bu sefer ruhum beyazlar içinde bir giysi giydi...
Adı kefendi...

Bir şiir gibiydi sana olan uzaktan aşkım,
"Ben seni seviyordum, ama sen bilmiyordun"
Çıtır, körpe bir yalnızlık şimdi içimde kalan,
Sürekli ağlayan bir çocuk gibiyim...

Bu sulu gözler, bu kızarmış gözbebekleri benim olamazdı,
Günbatımını izlemeyi hayal ediyordum seninle birlikte,
Ama batan tek günüm sen oldun...
Gözlerim kapanırken, sen batıyordun
Ve karanlık basıyordu her yanımı

Hüzünlerimi döktüm bu sahte şehire,
Denizlere açıldım içimdeki yalnızlıkla,
Yine rota yok,
Ama bu sefer ışıkta olmayacak,
Çünkü sen battın...

Ayrılığın hiç böyle bir şey olduğunu hayal etmemiştim,
Ayrılsak bile dost kalırız zannediyorum,
Ama dost kalmak yerine dost kazığı yedim,
Olsun, gün gelir bende elbet çıkarım bu mezardan...
"En doğru zamanda dönerim Sıladan"

Siz keyfinize bakın,
Ben sahnedeki ustalığımı sergiler,
Sineye çekmiş gibi davranırım...
Sevgilim ve Kardeşim...


Atakan Akan