Karanlık âlemi, gizli ışığın,
Nuru yansımayan yüzler perişan.
Âşıklar içinde Hakk’a âşığın,
Özünü bilmeyen özler perişan.

Allah’a tutunan dal görmek için,
Makamı Vahdetten gül dermek için,
Muhammed’e varıp el vermek için,
Önünde çökmeyen dizler perişan.

Nice harabede hazine saklı,
Sırrına erenin mat olur aklı,
Noktayı Âzam’a Hak ile haklı,
Götürmeyen yollar, izler perişan.

Aşka duçar olup, çile çekmeyen,
Gönül toprağına zikir ekmeyen,
Tevhidi tevhitle tevhit etmeyen,
Kuru lafta kalan bizler perişan.

Nispet varlıkları yokluk bulmadan,
Akıl gönülleşip, Allah dolmadan,
Kur-anın sırları nazil olmadan,
Taklitle söylenen sözler perişan.

Erenler yolunda delilsiz olan,
Namaza durup ta miraçsız kılan,
Kâbe’ye varıp ta surette kalan,
Allah’ı görmeyen gözler perişan.

Gönülden ah edip bülbül zarıyla,
Göğsünü kan edip, gülün harıyla,
Bir güzel aşkına Halil narıyla,
Yanıp kül olmayan közler perişan.

Yar yoksa yaralı, senin yaranda,
Farklar cem değilse, akla karanda,
Sıradağlar varsa, dostla aranda,
Ovada gördüğün düzler perişan.

18.09.09…….MUSTAFA YARALI