Her güzele gönül verme demişitim
Şimdi sen sözüme geldin mi gönül
Her çiçekten bal alınmaz demiştim
Şimdi zakkumlara kondun mu gönül

Demiştim ki tek sevdiğin olsun gül
Güldür aşıklara en büyük ödül
Gül ile beraber geçir bir ömür
Şimdi dikenlere yandın mı gönül

Kırılmasın ne kolun ne kanadın
İstedim ki gözün yaşlı kalmasın
İstedim ki kar kadar pak olasın
Aşkın çöplüğüne döndün mü gönül

Bilemedin kıymetini kadrini
Veremedin sen en yüce sevgini
Harcadın aşk denilen o serveti
Şimdi sen biçare kaldın mı gönül

Mutlu geciyordu senin her gecen
Sevda kokuyordu senin her hecen
Vefa dolu idi yüreğin her dem
Şimdi sen vefazız oldun mu gönül

Son baharda kışta bile yeşildin
Aşk dersinde hep birinci seçildin
Yüreklere sevda diye ekildin
Şimdi hazan vurdu soldun mu gönül

Bülbül kadar şirindi o dillerin
Kalem alıp yazardı o ellerin
Serin serin eser idi yellerin
Şimdi soğuk soğuk estin mi gönül

Demiştim ki her çiçekten bal olmaz
Demiştim ki her güzelden yar olmaz
Demiştim ki her söze inalılmaz
Şimdi aptallığa sövdün mü gönül

Mehmet EROĞLU