Bugün de akşam olup, ufku kızıllık sarmış,
İçre düşen hüznümün, tek sebebi o yârmış,
Küçük bir veda ile, geçip gitti önümden,
Pusulamsa şaşırdı, haberim yok yönümden.

Gecenin kollarında, sabah ola hayrola,
Allah nasip ederse, yine düşte seyrola,
Bir kerecik duysaydım, aşklı meşkli kelâmı,
Sonra hiç vermeseydi, nazlı dilde selâmı.

Yüreğimin sesini, hiç duymaz mısın be yâr,
Dudağın busesini, bir tatmaz mısın ne hâr,
Yazdığım her dizede, hecede adın saklı,
N’olur birkez duyayım, değil mi gönlüm haklı.

Sensiz alınmış nefes, yoktur göğsüm içinde,
Herbir saniyem kafes, sorularsa niçin de,
Senli dakikaları, gül kokulu yıl saydım,
Keşke senin karşına, on yıl hafif çıksaydım.

Efkârına düşünce, ketum sorular bir bir,
Sonra o bakışların, üşütür beni tir tir,
Dalıp gider gözlerin, kurduğun hayâline,
Ben de dalar giderim, senin masum hâline.

Bakışımın ilk raksı, ellerine çakılır,
Yüzüne geldiğimde, bakar bakar takılır,
Gözgöze gelişimiz, doyumsuz bir bahardır,
Ahh dokunsan tenime, bilir misin ne hârdır.

Ürkek kaçışım varya, değdiğinde gözüne,
Hani o “Ne” deyişin, gelir hemen sözüne,
Dudağıma tebessüm, kısacık bir taht kurar,
Sonra gönül bu hali, yine bir hayra yorar.

Hani sana demiştim, “Aşk, şairi söyletir”,
Sana olan bu aşkım, bana neler eyletir,
Uyku gözüme haram, helâl olan yüzündür,
Eğer gönlünde yoksam, bu en büyük hüzündür.

Bugün de Güneş batıp, göğü yıldızlar sardı,
İçimdeki her hâlin, tek sebebi o yârdı,
Küçük bir buse ile, geçseydi ya önümden,
Pusulam yine şaşsın, kime ne ki yönümden.

14.12.04 / Frankfurt

Metin Eser