karanlığı seviyorum..sanırım nedeni senden kalan armağan olması..yıllarca karanlıklar içerisinde yaşadım..yıkık dökük hatıralarla kaplı bir odanın içerisine hapsettim kendimi..hapsettim seninle atan kalbimi..başım dik yürüdüm ama buruktum..insanlar gözlerimde gördü tuhaflığı..bakışlarımdan korkan çok insan oldu..nedeni yüreğimin gözlerime vurmasıydı sanırım..yüreğim ulaşılması zor engin bir deniz misali..seninle doldu taştı..tek fark sakin olmamdı..sessiz ve sakin..boğulduğum o denizde yapayanlızdım..durgun,yanlız başına karanlıklarla dolu bir gençlik yaşadım..denizlerin içerisinde susuz kaldım..gün geçtikçe yaprak misali döküldü gözyaşlarım..durmadı kurudu damarlarım..hala bile ismin gelince aklıma kanım çekilir..senden kalan tek hatıra karanlık..karanlıklarla dolu bir hayat..siyaha büründüm..seni tarif eden tek şey siyah oldu..silgim bile siyahtı..sırf seni unutmamak için içim zifiri karanlık..kara bulut misali dağlandı yüreğim günden güne boğuldu unutamadığım gözlerinle..gözlerin karanlıktı artık..gözlerim karanlık.. asaleti siyahta buldum ben..siyah gözlerle bakıyorum hayata.. biliyorumki sen oradasın..seni görüyorum..
siyah asildir...!