Gözleri yağmur çisiltisi
bedeni ıslacık sıcacık.
ürkekti korkaktı!
gel diyen insana baktı
durdu, düşündü....
yüreği yumuşacık
gözleri sıcacık
inandı
saçağa konuverdi
ne güzeldi
ne iyiydi insancık
öttü
öttü
öttü
içini döktü


ürkek ürkek sokuldu saçağa
kara gözleriyle
kara kara baktı
büktü boynunu birdaha baktı
insanoğlu gülüyordu
utandı oda gülüverdi
gözlerine insanın usulca giriverdi.
minnacık serçe yüreğine
kocaman insanı doldurdu
serçecik üşüdü yoruldu
korktu yoruldu
korkusu bu saçakta
duruldu, duruldu
yüreği yeniden dirildi
kanatlarının üşümesi dindi
korkusu dindi
minicik yüreği kocaman dost edindi


ihaneti unuttu
tuzakları yaktı
insanoğlu nasılda sıcaktı
kaç firar caydırdı
gidemedi
dostu ağlıyordu
baktı
baktı
bir damla gözyaşı içini yaktı
sıcacıktı yüreği
ıslacıktı serçecik
dostuna bir daha bir daha sokuldu
o saçakta serçecik sevdalara tutuldu


bu son teslim oluşu
son inanışı
son direnişi
son aman dileyişi!
ve bu sırtından son vuruluşu saçakta
öyle mahsun
öyle sessiz
öyle mağrur
sıcacık yüreğinde vurgun...
gözleri açık
bu gün bir serçe daha öldü saçakta usulcacık!....



Nilüfer gökdemir gür



uzun bir süredir aranızda yoktum
ama elimde ölü bir serçeyle geldim
üzgünüm dostlarım