Nedim’in Gözleri

Torosları deler gibi
Hançer değil mavzer gibi
Ayrılığa söver gibi
Dadaş Nedimin gözleri
Kardaş Nedimin gözleri

Dalga dalga yüreğinde
Büyür acılara öfke
Bir hıçkırık nöbetinde
Dadaş Nedimin gözleri
Kardaş Nedimin gözleri

Vurdu felek can evinden
Öldüm dedi ahh öldüm ben
Bir yangındı cehennemden
Dadaş Nedimin gözleri
Kardaş Nedimin gözleri

Aşık Alemi
(04/10 /95)




’Hayatın içinden’

Iyi bir dost’tu Nedim
Arada bir gelir hal hatır sorardı
Eşi biraz rahatsızdı Nedim’in
Allah var derdi’beni bugüne kadar kırmadı, severdi sayardı
Gülerdi hep Nedim razıydı nasibine
Bazan kızıp söylensede eski dükkan sahibine
Kapamıştı dükkanı ödiyememiş kirasını
’He derdi he kurban ’semt lüks müşteriler zengin
Büyük olacan büyük’ olmıyacak dengin
Bak derdi bak adamlara’koymuşlar derdi bir makina’yazarkasa’
O ne! tık tık tık
Millet kuyrukta umurlarında degil artık
Para bu para’Haklısın derdim baba haklısın
Bizimkisi çalışmak dua’lara
Ve gitti Nedim
Bir hafta sonra gördüm
Nedim öfkeli Nedim isyan konuşamıyor başı önünde
Ne o! baba dedim’Hayırdir’?
Nedimin gözleri kan
Önce söylemedi söyliyemedi
Gözyaşı degildi gözünden akan
Teyzen dedi ’kaybettik
Kırk yıllık hayat arkadaşıydı hayatından çıkan
Hem şaskın hemde üzgün
Başın sağolsun baba dedim
’Dostlar sağolsun dedi ’ Nedim
Bir dünya yıkılmıştı bir dunya
Ve Nedim di enkaz altında kalan
Ve yaralı yüreği
Ve sevgisi öfkesini bastıran
Korkuyordu Nedim
Korkuyordu yalnızlıktan
Odasında bıraktığı hıçkırıklardan
Korkuyordu korkuyordu Nedim
Uğurlarken kırk yıllık hayat arkadaşını son yolculuğuna
Dört kolluya bindirdiler Nedim önde Nedim yanda Nedim arkada götürdüler
Nedimin gözleri kan
Yoktu birşey Nedimden geriye kalan
Iki ay görmedim gördüğümde
Omuzları daha bir çökmüş daha bir yaşlanmıs Nedim
Sordum Baba nasılsın?
Nedim baktı gözlerime başını salladı’ Ne edim ne edim’
Ağır ağır uzaklaştı..


Aşık Alemi
(04/10/95)