14
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1724
Okunma
Her Gölge Kendi Resmini Veriyor...
Anladım ki artık sensiz olmuyor
Yüreğimse yorgun
Gözlerim kör kulağımda pranga
Dilim laldır...
Gönlümse darmadağınık
Akıyor zaman
İçim çok karanlık
Doğ güneşim hadi doğ artık !
......................
Hayat nizamı derler, akıyor ağır aksak
Koynunda sen ve ben
Müebbet sevdaya tutsak
Gökyüzü sararmış, yıldızlarsa hiç yok
Samanyolu kayıp
Ülkemde her şey hissiz
Sen gelmediğinde boş sokaklar
Bende kara gözlerde...
Asılı kaldım sana, en büyük tutsak
.............................
Çanları çalar gurbet mabetlerinde
Bende haşindir ezanlar
Sensizliğe ağlarlar
Dinlediğim tüm notalar hicrandır şimdi
Bağrı yanık kokar tüm sokaklar
........................
Taşların senin yerinde takılır ayaklarıma
Bırakmıyor gideceğim kovuklara
Bir manzara ki eskitilmiş sende
Ruhuna konan kayıp bedende
Soluyorum hasretleri karakışlarla
.................................
Şimdi bağ bozumu anı değil zaman
İleri düşer gölgelerimiz
Devri alem döndüğü zaman
Boş görünür tüm şehirlerimiz
Serçelerimiz özgür olmasa da
Doğuyor şimdi güneş uyanmak üzere duran kayadan
...................................
Bir fasıla verelim sevdasız ana şimdi
Dertler mahpus, gönüller şen
Açılırken maviler...
..................................
Gökyüzünden martılar geldi
Bir masal, bir an hepsi
Her gölge kendi resmini verdi...
Benim gölgem yok şimdi...
05-09-2009 Hayrettin