Kocaman bir yürekten sızan avazlarla başbaşa bıraktınız beni ,ey şair ruhlu abim...İnsan der,bir mütefekkir,büyütsen bir evren olur...evreni de küçültsen bir insan olur...şöyle demişti bir ruh doktoru abim:İNSANA ULAŞAMIYORUM...saatlerce koşuyorum ve kanter içinde kalıyorum...karşıma çıkan bir pencereden içeri giriyorum,karşıma bin pencere daha çıkıyor..ve insana ulaşamıyorum...çakıldım kaldım dizelerin efsunlu ve gizemli avazlarında...ve insan ağlıyor böyle işte...kimbilir yüreğinin,dünyasının,duygularının hangi dehlizlerinde uykuya dalmış ve saklanmış hatıraları çıkıverince sessizce günyüzüne...ne sevdalar var ki,tebdil-i kıyafet eder de dolaşır çevremizde,içimizde...ne yüreklerle tanışmıştır kimbilir yürekler gizlice...mahkeme ilanlarının aciz kaldığı büyük bir alem mazi...ah o mazilerimiz ki,bize her yüzden,her kokudan,her sesten,her eşyadan haberler taşır hiç yorulmadan...sapladıkça hançeri sol yanlarımıza,yarasalar gibi akın akın çıkar mazi ,günyüzüne,hem de ölümüne...biz vurdukça solumuza hançeri,hem ağlatır,hem de haz verir biteviye...
tebriklerim,bakir imgelerle,içimize dair karanlıklarda kalmış,dehlizlerdeki sesleri ,balkılandıkca acıtan,yetim kalmış mazimizin ve sevdalarımızın kor düşmüş hallerini ustaca dillendiren avazlarınızdaki hüzün bulutlarının güzelliğine ve paylaşımınızdaki içtenliğedir...Tüm yüreğimle,ben de tebriklerimiz arz ediyorum efendim...selam ve muhabbetlerimle...