Kayısı ağacının dibinde
Pembe hâyaller kurmam artık
Artık zâlim yılların utancını
Çekemez bu yorgun yüreğim
Nar taneleri güzelliğinden
Vahşi bakışlara kaydı gözlerim
Yırtılan göğsümün acılı çocuğu
Tebessüm masallarıyla muzdarip
Kör kuyuların karanlığıdır ruhum
Ruhsuz düşünceler hazanında gönlüm
Türküler söyleyen turnaların kanatlarını
Kırma faslında, fırtınalar
Geceler, gündüzler içimdedir
Dışımda, gözü dönmüş magandalar
Dans ederken topuklarının üzerinde
Karınca gözlü yaratıklar
Ben başka bir yerindeydim, dünyanın
Güller, dikenlerin ihanetine uğramış
Yollar, yuh çeken insan seliydi
Açlığın, sefâletin merkezinde
Sevgi edebiyatı felsefesi
Kurşunladım, kişiliğimden bedavaya rant sağlayan
Sahte, iyi-gün dostlarını
Koca şehir vurdum- duymaz tavrındayken
Topladım insanlık adına kalan ne varsa
Tükürdüm suratına, şöyle bir okkalı
Nefretim yükseldi, ses hızında arşa..!

Oktay ZERRİN
oktayzerrin.azbuz.com