Yağmurun kokusunu getiriyordu rüzgâr
Yüzüme vuruyordu sensizliğimi bir kez daha
Yürüyordum işte öylesine
Durursam, kalbim de duracak diye korkuyordum
Yürüyordum o dere kenarında
Buğday başakları arasında
Dur, diye yalvarıyordum güneşe “dur, n’olur batma”
Bir adım daha atayım, bir adım daha
Durursam, aklıma getirirsem, düşünürsem
Salınan o ipek saçlarını, gülüşünü, gözlerini
Canlanırsa, canlanırsa gözlerimde
Dayanamam, çıldırırım, ölürüm diye korkuyordum
Yağmurun kokusunu getiriyordu rüzgâr
Savruluyordu çayır çimen
Neden bir tanem, geri gelmiyordu giden
Lanetler yağdırıyordum
Seven yüreğimi hasrete hedef eden kaderime
Dur, diyordum, dur, kendi kendime
Nereye, nereye gidiyorsun
Bitti, bitti
Kaybettin, neden kabullenmiyorsun
Rüzgâr yüzüme vuruyordu
Bir an, bir an durup öylece, nefesimi dinliyordum
Hala, hala kalbim atıyor mu?
Bu mu? Bu mu, diyordum, sevenlerin sonu
Bu mu?
Bir karabulutlar kabarıyordu, bir de yüreğim
Bir yağmur taneleri dökülüyordu, bir de gözümde yaşlar
Dur, diyordum, dur, kendi kendime
Nereye kadar bu kendinden kaçışlar
Elbet sonunda acılar da can çekişecek bu yürekte
Verecekler son nefeslerini
Ne oldu, ne oldu alıp gittiler de seni
Sabah çiğsinde gözyaşlarım
Sararıp dökülen sonbahar yapraklarında umutlarım
Ufukları sisli, puslu dağlar gibi başım
Sana susuzluğumu, açlığımı bastırmışım
Fakat nedir? Nedir hala bu yüreğimdeki hışım
Dişlerim, yumruğum sıkılı
Gözlerim kısık, yarı yarıya kapalı
Sormalı işte! Sormalı
Ne oldu? Ne oldu ki be canım alıp gittiler de seni
Ne oldu
Yürüyorum öylesine
Belki de bir türlü öldüremediğim
Bu aşkın varmak için son nefesine
Yürüyorum, yürüyorum
Durursam
Durursam kalbim de duracak, diye korkuyorum...


Gürsel İLERİ