Sarındım aşkımın umutlarına,
Izdırap ateşim sönmedi Müjde!
Hedef oldum hasret bulutlarına
Feryat sağnaklarım dinmedi Müjde!

Yaradanın övündüğü tasarım
Seni görüp söyle nasıl susarım
Cehenneme bu aşkla beş basarım
Hiçbir şey ben gibi yanmadı Müjde!

Doludizgin sürdün vurdun sağrıma
Gözlerin saplanmış garip bağrıma
Destan yazdırdığın vuslat çağrıma
Dilinden bir cevap tınmadı Müjde!

Elçiler gönderdim zeval eyledin
Muhteşem cismini içre neyledin
Eski dostlarını bile payladın
Açtığın yaralar onmadı Müjde!

Bekle biraz dedin,bekledim durdum
Sabrıma kabuslar yükledim durdum
Senin istediğin düzeni kurdum
Rüyama melekler inmedi Müjde!

Yoruldum ektiğin zulmü biçerken
Aymadım sunduğun zehri içerken
Etrafımda akbabalar uçarken
Dallarıma huzur konmadı Müjde!

Bülbül olup gülden güç almak kârdı
Ferhad’ın delecek bir dağı vardı
Benim her yanımı boşluklar sardı
Kaderim çöl bile sunmadı Müjde!

Küçücük testiler derya aldı da
Cahiller sultanı aşkı buldu da
Gönlün gururuna köle oldu da
Merhamet tahtına kanmadı Müjde!

Gördüm ki ben yar sen kar peşindesin
Öksüz yıllarımın gözyaşındasın
Duygusal evrimin en başındasın
Darwin de adını anmadı Müjde!

Tarzım da değildi hakaret etmek
Belki değiştirdi hep hüsran tütmek
İnsana yakışmaz böyle kin gütmek
Zaten hiç içime sinmedi Müjde!

Sen her hayalimde açan çiçektin
Yüceltmek istedim aşağı çektin
En tatlı hislere tuz biber ektin
Hazmı zordu kolay yenmedi Müjde!

Süngülü bakışa,çatallı dile
Düşürdü,verdiğin ölümsüz çile.
Son olarak bil ki resmine bile,
Bu can hiç sırtını dönmedi Müjde!..

Dr Uğur KALFA

(fotoğraf:Hüseyin Cahit HOŞOĞLU)