Sıra, sıra olmuş uzanan dağlar,
Gönüller hep mutluluklar arar,
Ağlamalar ızdıraplar niye yarar,
Üzülmeler insanlığa büyük zarar..

Gül gülümse umutlarla dol,
Sevgiler için olsun izlenen yol,
Gönüller olmasın o olmayan çöl,
Güzellikleri yaşa da sonra öl,

İşle çalış ver yaşam adına emek,
Unutma zor günler elbet bitecek,
Hüzünler bitecek gönüller şenlenecek,
Yaşadıkça insanlık neler, neler görecek..

Al kalem kağıdı kendini kendine yaz,
Yaşamında az olsa almalısın haz,
İnsan ol, insanca yaşa olmuyor yalnız,
Gel kendi kendinin kaderini kağıda yaz..

Yazdığın kaderi silgiyle silemezsin,
Gidince bu dünyaya geri gelemezsin,
Unutma sende yaratılan birisin,
Senden büyük var yaratan bilmelisin..

Sev, sevil sevgi dağıt etrafına,
Gurur ve kibirle inatla yaşama,
Söylenenleri hiç yabana atma,
Kendini yaşa, ait olmasın başkasına..

İnsan gibi ol ki değerin bilinsin,
Kötü emelleri gönülden silmelisin,
Biraz da çevrene ümitler vermelisin,
Mevla’m yarattı hepimizi bilmelisin,

Gel ağır başlı ol, ol örnek insan,
İbret alsın, iyi görsün seni bakan,
Sen olasın sevgileri tek yaşatan,
Unutma hepimizi var bir yaratan..

Kendi yaşadıklarınla yaşar gidersin,
Hayat yaşanmaya değer bunu bilesin,
Mevla ya haline dua ile şükretmelisin,
Bütün ömrün, gülümsemelerle geçsin,