İstanbul’a, İstanbul’a gitme, desem
Gitme desem, kalırmıydınınız
Öksüz kalır sevdalar, gel etme desem
Dudak büker güler miydiniz?

İstanbul ah İstanbul koca şehir
Sevgisi oynak, cevri cefası zehir
Kim e,niye bilmem ki bu gidiş bu kahır
Kışın sonu bahardır, bilirmiydiniz?

Neden diye sorma ısrarım nedensiz
Gönül ütopyasında sevgiler sessiz
Yıldızlar taç olmaz, umutlar gayesiz
Kal gitme desem gidermiydiniz

Ne zaman yol deseler, içim, içim acır
Bir garip duygu, gönlümde sancır
Akıl el, el sallar, duygular incir
Gurbeti içinizde, sizde duyar mıydınız?

Ah bu duyguların gözü kör olsa yeridir
Bir gülüşlük saltanata esir olur
İstanbul yolcusu, kim bilir kimler yâridir
Yolunu şaşırmış mevsimleri misafir edermiydiniz

İstanbul da vefa semti var kendi yok
Kırık kalpler diyarını, tanırmıydınız
Bir şarkının güftesinde gezinirken
Yitik baharların güz mevsimini anarmıydınız