Cihana geldi bir kez kâh yağmur kâh kar olur.
Şirin’in suretinde Ferhat’a efkâr olur.
Mecnun çöllere düşer onsuzluktan kavrulur.
Mevla aziz yaratmış azizlerden aziz su.

Bulut olur göz kırpar semadan yer yüzüne.
Harç olur canlı cansız cümle varlık özüne.
Seherde gülde şebnem nem âşığın gözüne.
Dudağı kuruyana lezizlerden leziz su.

Anasırı erbanın en hatırlı parçası.
Onsuz hayat olmaz ki nebatatın rüyası.
Temizlikte temeldir o imanın yarısı.
Cihana temeldir hep toprak hava ateş su.

Şadırvanda hu çeker,tadı şekerden şeker.
Bunalana serinlik, solan güle can eker.
Son nefeste katresi değer üstünde değer.
Güvercin gerdanında yaratana şükür su.

Yıkar paklar mevtayı cümle kiri temizler
Kendi fıtratınca su bir güzel mecra izler.
Bazen yuvası olur mavi göller denizler.
Pahası biçilmeyen nazenin su aziz su.

Yağmur olur da yağar adına rahmet denir.
Sonra buharlaşır da yerden göğe yükselir.
Kibir nedir bilmez o çağrıldığında gelir.
Tevazuun has remzi, paklığın sahibi su.

Çokluk dilde duadır gönüldeyse çağlayan.
Gözlerinden süzülür onu bilir ağlayan.
Gözeleri göllere denizlere bağlayan.
Kesret yokuşlarını vahdet ile çıkan su.

Ona muhtaç kainat, olur duaya kanat.
Sonsuzluk sahibinden sanat üzeri sanat.
Yokluğu ölüm olur tebessümüyse hayat.
Hayatın kaynağıdır azizlerden aziz su.
Ankara,30.08.2009İ.K