Ateşi al avuçlarının içine,
Büyüdüğünde yürağin yanmasın çocuğum.
Gülen gözlerin hiç ağlamasın,
Sezdirme kimseciklere ağladığını,
Kirpiklerin ıslanmasın çocuğum...

Düşlerini uçurtmalara yükle,
Gökyüzünün maviliğine sal;
Üzülme bulutların arkasına takılıp gittiğine,
Sen üzülürsen ben ağlarım çocuğum...

Sana oyuncak armağan edeceğim
Geceleyin gökyüzünde parlayan yıldızları
Yeryüzüne indirerek.
Karanlıkta umuda açılan pencereden;
Yoluna ışık olsun diye.
Aydınlığında sen koşarken,
Ben mutlu olurum çocuğum....

Bizim oyuncaklarımız,uçrtmalarımız yoktu Çocukluğumuzda.
Ekmek kavgası vardı yorgun alın terimizde.
Bir de karanlığın aydınlığa olan kini.
Biz avuçlarımıza alamadık ateşi,
Acıyı tattık acımasızlığın gölgesinde.
Ulaşılamaz tutkuları sığdırdık yüreğimize,
Ağladığım bu yüzdendir,
Hasret türkülerini her dinlediğimde.
Sen ağlama,
Yerine ben ağlarım çocuğum...