Hatırlar mısın bir gece
Romatizma sağ bacağımı sarmıştı da sinsice
Oynatamamıştım ayak parmaklarımı
Nasıl mahçup olmuştum dördüncü kattan
Beni sırtına alıp indirince

Sanki omuzlarındaki yük azmış gibi
Öz abim gibi
Hatta özden de öte
Yani çevrene de verirdin
Bir tek can veren değildin
Tuğla ile brikete

Ben seni gülle yazamazdım
Ya da bülbüle buse de konduramazdım densiz densiz
Ya da tuvalime pembe boya hakim olamazdı yaşadıklarında
Yaşamın acımasız çıplaklığında
Farklı renklerde vardı şüphesiz

Olduğu gibi aktardım
Belki sevimsiz
Hatta biraz da kırparak
Dobra dobra aktarabilirdim ancak
Yakışmazdı dalga geçer gibi
Bir yana bakıp, diğer yana göz kırparak

Hani diyorum belki çıplak kalacak kelimeler
Belki üşüyecekler çetin koşullarda
Ama anlaşılsın istedim
Olduğu gibi görünsün gökyüzü
İşim yoktur gizemli bulutlarda

İstedim ki anlaşılmaz olmasın cümleler
Özün gibi, saf katışıksız
Seni saray çocuğu gibi anlatmak
Cenazede fıkra anlatmak gibi yakışıksız

Hiç unutmam Duran abi
İşten yorgun argın gelmiş
Satı’yı sormuştun
Senin büyük kız
Altı aylık Gümenni
Elindeki çantalar çok ağırdı besbelli
Kalkıp koşmuştun hemen
Takıp ayaklarına kapıda duran kelikleri

Bilirsin o zamanlar
Kadına değer veren kaç adam çıkar senin gibi
Bilmem mi senin asık yüzünün arkasında
Şefkat dolu incecik bir ruh var

Şimdi o ruh bedeninden ayrılmış
Gökyüzünden aleme bakar
Alemi diken sarmış
Ara da bir gül kokar…

Duran Abi’den
Cemal EROĞLU