Dost

DOST

Dost, seni çok özlüyorum,
Biliyorsun.., seni çok seviyordum.
Elimde, resimlerin kaldı yalnızca,
Yüreğimde acın.

Bir alman kırmasıydın, safkan.
Ne zaman kapıdan ayağımı atsam,
Sevinçle kalkardın uykundan.
Çok asil, çok kibardın,
Dost,
Sen bir harikaydın.

Dost,
Yıllarca, benim yalnızlığıma ortak oldu.
Ben ağladığımda,
Başını dizlerime koyup,
Benimle ağlardı.

Dost, bebek bekliyordu geçen yaz,
Bende onu bekliyordum.
Ormandaki evimizde ikimiz.
Bizi bir görseniz,
Bir heyecan bir sevinç.
Aylardan Temmuz’du hava sıcak mı sıcak,
Yavrularımız oldu, hem de on tane,
Hepsinin gözleri çakmak çakmak.
Dost gururlu, dost mutlu,
Zevkle emziriyordu yavrularını,
Kolay mı anne olmak..

Dostla birlikte iki ay büyüttük yavruları,
Ama ayrılma vakti gelmişti yavrulardan.
Hepsinin yeri hazırdı.
Görmeliydiniz,
Yavruları giderken,
Öyle mahsundu ki dost,
Yaşlar akıyordu gözlerinden.
Sanki verme diye,
Etrafımda kıvranıyordu,
Yalvaran gözlerle bana bakarken..

O vefalı, o fedakar köpeğimle,
Biz yine baş başa kalmıştık.
Ama bir gün,
Bir gün ayrılmamız gerekti.
Anlamıştı dostta,
Ve ikimizde hazır değildik.

İnsan dostundan ayrılabilir mi?
İşte ben, yüreğimle birlikte,
Dostumu arkadaşıma verdim.
Ama dayanamıyordum,
Sık sık görmeye gidiyordum.
Bir gün,
O da beni özlemiş,
Kaçmış bıraktığım yerden.
Günlerce orman evinde beklemiş beni,
Hiçbir şey yemeden-içmeden..
Aç susuz kalmış,
Hemen,
Su verdim.., içmedi..,
Ekmek verdim.., yemedi..,
Anladım ki, dost bana küsmüştü.

Bir süre beraber kaldık yine.
Toparlarken kendini,
Bir daha ayrılmamamız için,
Ne cilveler yapıyordu bana..

Ama bizim,
Ayrılmamız kaçınılmazdı.
Tekrar bıraktım arkadaşıma..
Bir hafta sonra, telefon etti arkadaşım,
Dost,
Ne yiyor ne içiyor,
Ne de arkadaşlarıyla oynuyormuş.
Bu sefer dost, hayata küsmüş.

Sanki ben,
Dosttan faklıydım,
Benimde içim yanıyordu.
Ama dayanmaya çalışıyordum.
Fazla değil,
Bir-kaç ay sonra,
Bir telefon aldım ki,
Beynimden vurulmuşa döndüm.
Daha fazla hasrete dayanamamış,
Dost,
Dost gitmiş.....

Affet beni dosttum..,
Seni çok ama çok özlüyorum.,
Resimlerin kaldı hatıra,
Yüreğimde acın….


Nejla Argüz........10 8 2009

Necla Argüz