Bu nasıl nefistir endişe etme
Sen hala açlıktan dert mi yanarsın
Ruhlar aleminden ana rahmine
Murad eyleyipte koyan değil mi.

Analar doğumda sancı çekince
Sonunda acılar döner sevince
Sarar kollarına meme verince
Bedelsiz sevgiyi veren değil mi.

Bir inilti duysa yavrudan gece
Yüreği sızılar inceden ince
Karışık rüyalar düşler görünce
Hayırla anılan Rabbım değil mi.

Ninniler söyleyip uyut göğsünde
Gündüz hayalinde gece fikrinde
Kuru soğan ekmek rızkın elinde
Şükürle sabırı veren değil mi.

Büyüsede hala çocuk gözünde
O gülünce güller açar yüzünde
Allah için deyip duran sözünde
Rabbinden müjdeler alan değil mi.

Evlat fındık derler torun iç imiş
Başlara belayı saran dil imiş
Kimine sınırsız altınla gümüş
İsteyene ilmi veren değil mi.

Bir hırka bir lokma diyen dervişe
Tarihler boyunca nice ermişe
Şarap şişesiyle gezen serhoşa
Rızıkla keramet veren değil mi.

En muteber akıl vermiş beş duyu
Geceyi gündüzü havayı suyu
Nur yüzlü sultanda güzel bir huyu
Halkedip yaradan Mevlam değil mi.

İnce bir hesapla dönen felekler
Kusursuz görevde olan melekler
İnançlı inançsız çarpan yürekler
Hepsini yaradan Mevlam değil mi.

Hüseyin düşünür deryada zerre
Milyonca seneler arz ile kürre
Sabır ile uyarlar verilen emre
Aşkı yaradan da Mevlam değil mi.