Prens Andrea gelmişti yine
Lorelay yoktu gitmişti Ren’e
Prens sinirlendi nerde bu dedi
Öyle bir bağırdı her yer inledi
Hayvanlar koştu,kuşlar uçtular
Şu,Kara prensin kara sesinden

Her iki sevdalı buluşmuşlardı
Şu kara prensi konuşmuşlardı
Ne yapsam diyordu güzel Lorelay
Nasıl bir bela bu kurtuluş yok mu
Düşündü yine çok çok derinden
Yavaşça süzüldü yaş gözlerinden

Gittiler birlikte kayalıklara
Girdiler içeri küçük oyuktan
Yine sır oldular ve kayboldular
Aşk yuvalarında göz,gözeydiler
Böylece saatler geçti bilmeden
Sessizlik hakim di sevdalılarda

Düşünmekten bitap düşen yürekler
Uyuya kalmıştı o mağarada
Prens tepiniyor Lorelay nerde
Anne,baba şaşkın gece olmuştu
Lorelay acaba nerde kalmıştı
Bir telaş başladı evde bir panik
Bilemez ki Prens yürekler yanık

İki sevgili de gözünü açtı
Çıktılar dışarı zaman sabahtı
Kor yüreklerine bir korku düştü
Birlikte giderek eve vardılar
O Kara prens’e hesap verdiler
Prens,Maksimilyan’a şöyle bir baktı
Hemen arkasından restini çekti
Bundan sonra günler zor geçecekti

Rende hüzün hakim kara bağlıyor
O güzel Lorelay hergün ağlıyor
Kokusun salmıyor artık naneler
Çünkü bu sevdaya ağlıyor imiş

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz