1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1041
Okunma
Hiçbir hayat,
Benimki kadar acıya tutsak düşmemiştir,
Pusulada olan mutluluk,
Ters tarafıma düşüyor,
O beni tersliyor…
Hiç bu kadar koymamıştı halim,
İnsan mıyım ben neyim,
Bir ıslık tutturmuşum sevda diye,
Güvenimin teminatını bilemiyorum…
İhtimaller dâhilin de ben,
Ona yakın olabilecekken,
Şimdi alay konusuyum sohbetlerinde.
Sanki aşk hiç yokmuş gibi,
Sahi seviyor musun beni...
Hangi sevda,
Benimki kadar acizliğe düşmüştür,
Nasihatler kurbanı ben,
Otlanıyorum herkesin dediğinden,
Sahi ne zaman okuyacağım,
Kendi bildiğimi…
Doğru ya insanlar okur,
Kendi bildiklerini,
Ondandır senden utanıyorum ya,
Ya onların bilmediklerini kim okuyacak?
Ben mi?
SEMİH POLAT
Cevap Yaz