Bir zamanlar kırlarda, üç renk inek otlardı.
Biri beyaz biri kara diğeri ise sarı.

Bunları yemek için ora bir kurt dadandı.
Zavallı hayvanların kaçıverdi rahatı.

İnekler hain kurdun niyetini anladı.
Yem olmamak için bir plan hazırlandı.

Kurdun her saldırısı beraber karşılandı.
Birisi tekme vurdu diğeri boynuzladı.

Ama kurt vaz geçmedi kafaya koymuş idi.
İnekler arasına mutlak nifak girmeli.

Düşünürken aklına parlak bir fikir geldi
Neş’e ve sevinç ile sonunuz geldi dedi.

Kara ineğe varıp rahat olmak istersen,
Şu bem beyaz inekten ayrılmalısın hemen.

Rengi beyaz olunca hemence fark edilir
Ben buradan gitsem de başka birisi gelir.

Sizin renginiz koyu kimsecikler göremez
Rahatca otlarsınız size zarar veremez.

Kara inek düşündü galiba haklısın sen
Sarı arkadaşımla görüşeyim bunu ben.

Görüşüp konuştular ve kurda hak verdiler
Beyaz ineğe varıp bizden ayrıl dediler.

Beyaz inek yapmayın dedi kendilerine
Ama dinletemedi razı oldu kadere.

Henüz ayrılmıştı ki kurt onu yiyiverdi
Merak etmeyin sıra size de gelir dedi.

Tuzağa düşmüşlerdi geri dönemediler
Ayrılığa düşünce teker teker yendiler.

Birlikte rahmet vardır ibret alalım dostlar.
Sular uyurken bile uyumuyor düşmanlar.