...-Bu bir ayrılık şiiri
Seninle başladı ve bitti.
Yazmaya bile takat yok yürekte.
Sevmiyor bu yürek ayrılıkları,
Kalbi sızlıyor,elleri titriyor.

O gün konuştuk seninle,
Yaşananların üstüne ne var ne yok,
Son kezdi biliyorum,
gözlerine baka baka oturup konuşmak.
O an hiç bitsin istemedim...
Sustun sadece dinledin
Bende konuşurken kabullendim,
O masadan kalktığım an,
Ayrılık gelip girecek gönül kapımdan.
Güçlü olmak istedim,
Alıp gitmrk istedim seni.
Bu sözlerle son buldun.
"Kendine çok iyi bak."
Tokalaştın sen,
Ben son kez boynuna sarıldım.
Mis kokan yanaklarından son kez öptüm.
Son kez baktım gözlerine,
Hiç gitme,hiç bitme der gibi.
Yazık oldu yarınlarımıza.
Ve
Gittin sen,
Ben öylece bakakaldım ardından.
Öylece yığılı kaldım orada.
Ayrılık gelip,
Gönül tahtıma oturdu.
Atsam atılmaz,satsam satılmaz.
Bu yara asla geçmez.
Ömrümün sonuna kadar kanayacak bi yara ile
Beni ayrılıklara gepegenç bırakıp gittin...
Benimde son sözümdü
Hoşçakal.