Kim ki aşkın narını gül zar ederse,
Halil İbrahim’in varisi olur.
Benliğinden kaçıp tura giderse,
Musa’nın mukaddes vadisi olur.

Her kim arar ise dürri yektayı,
Tevhit deryasının mahisi olur.
Besmele içinde sırrı noktayı,
Bulanlar insanlık dâhisi olur.

Âşık tacı tahta iltifat etmez,
Maşuktan gayrisi manisi olur.
Ayniyet isteyen gayriye gitmez,
Muhammed; delili, hamisi olur.

“Men arefe nefse…” sırrını bilen,
Velayet yurdunun valisi olur.
Zikirle kalbinin pasını silen,
Dertli gönüllerin şafisi olur.

“Seme vechullah’ı” kıble edenler,
On sekiz bin âlemin camisi olur.
O nurdan doğup, nura gidenler,
Gurbiyet ehlini sabisi olur.

Her varını yağma, talan ettiren,
Kulların; bu dünya fanisi olur.
Zümrüdüanka’ca neyler öttüren,
Kafdağı ardının bakisi olur.

Cenneti irfana dâhil olanlar,
Şarabı Kevser’in sakisi olur,
O cemali paki seyre dalanlar,
Yaralı gönlümün Âli’si olur.

22.10.1999……Mustafa YARALI