Bu son İstanbul mudur, gözümde buğulanan,
Ufka dalmış nazardan, istikbâle hâl düşer,
Sesi mâziden gelen, nâzıyla kuğulanan,
O yârin dudağından, damla damla bal düşer.

Nice cefâdan sonra, arzum elbet sefâdır,
İzni yoksa da bana, dile masum söz düşer,
Sevgiye sadâkatin, tek kuralı vefâdır,
Toprak gibi yüreğe, damla damla köz düşer.

Aşkın her hâli güzel, İstanbul bakışlı yâr,
Nâçiz bahtıma gülsen, nasibime şan düşer,
Bir de yüzün çevirip, dökersen içime hâr,
Uzlet hali bedenden, damla damla can düşer.

Lâl-i kelâm eyleme, garbın bahtsız yanından,
Dîdesine yandığım, yüzünden bin nâz düşer,
Umudum mal mülk değil, fânî Dünya hanından,
Rü’yet-i cemâlinden, damla damla haz düşer.

Gizin esrârı sende, bende ’gönül serseri’,
Ölüm kapıya gelse, toprağa bir kul düşer,
Zânûzedeyim sana, sundu elin Kevser’i,
Lâyık olursam belki, damla damla gül düşer.

Ellerim seni bekler, her İstanbul akşamı,
Rüyâ kâbusa dönse, saçlarıma kır düşer,
İçten şiire döksem, sendeki ihtişâmı,
Makam-ı istimâ’ya, damla damla sır düşer.

Derman kalmadı tende, vuslâtına dûçarım,
Elbet Rabbim yazarsa, nasibine ’ben’ düşer,
Bu bekâsız bedende, ’küçüğüm’ çok nâ-çârım,
Ufkumdaki âtîye, damla damla ’sen’ düşer.

Gel benim İstanbulum, Anadolum Rumelim,
Uzanırsa ellerin, her kıyıya can düşer,
Lâkin akmayacaksa, yüreğinde şu selim,
Umudun yakasına, damla damla kan düşer.

...bir yer / 21.temmuz.2oo6


Lûgatçe:

nazar = Göz atmak, mülahaza, düşünmek, imrenerek bakmak.
nâçiz = Çok küçük, ehemmiyetsiz değersiz şey, hükümsüz.
uzlet = Yalnızlık.
lâl-i kelâm = Konuşmamak, sükût hâli.
dîde = Göz, gözbebeği.
rü’yet-i cemâl = Güzel yüze bakmak, seyretmek.
zânûzede = Diz çökmüş.
Kevser = Cennette bir havuz veya nehir.
ihtişam = Debdebe, şanlı görünüş.
makam-ı istimâ’ = Dinleme durumunda olanlar, dinleyiciler.
dûçar = Mübtela, tutkun.
nâ-çâr = Çaresiz.
âtî = Gelecek zaman, istikbâl.