Çocukluğu başlar üryan
Kokusu sanki ateşte büryan
Kaçar ondan, bunu her duyan
İğrebçtir, çekilmez bulunduğu yan.

Kasten çekiştirir sağ ile solu
Beğenmez, yağsa da beyaz tolu
Bedavaya yatacak kadar uzundur kolu
İhanete kadar devam eder patikadan yolu.

Sığ sulardan hiç açılmamış büyük denize
Bulaştığı balık bile kızarınca, oturur midenize
İş istersiniz, akıl veriri dar kafalı size
Nankör ve pis kokulu olmayanlar mutlak uyar bize.

Yoldan çıkmış yolsuzdur
Kolu kırılası bir kolsuzdur
Ayna kullanmaz aynasızdır
Bitki mantarı kadar kansızdır.

Cazip gelir ona, başkasının mal varlığı
Hırsızdır, alamk ister çekmeden darlığı
Bela kesilir, gerçek ev sahibine sakarlığı
Görmemiş misali karalar insani her vakarlığı.

Sessiz ve sinsi yaklaşır
Yakalamz iseniz ak ile paklaşır
Yakalanınca adice yavşaklaşır
Pis kokusunu salar bulaştırır toplumdaki herkese.

Ormanların kralı aslandır
En kabası ise kocaman ayıdır
Tazı kaçat kurt kovalar
Ceylan bakışlı ahular diyarında.

Tanrı yaratmış çeşit sayısı belli değil
Asil olanların önünde secdeye eğil
İbadet eden yalan ile yalancıya göstermez meğil
Kandıramaz ki yaradan ile yaradılanı, atası pis kokulu siğil.

Kokarcalar vesiledir
Sözlerim gelecek nesiledir
Dik duranlar ile diklenenler nezledir
Hapşırmak gerek, hapşırınca da akar lağım çukuruna!..

Kartal dedik,
Aslan dedik,
Ahu dedik,
Tilki dedik pek övündü,
Ayı dedik biraz bozuldu,
Kokarca yuvası deyince, acaba neden bozuldu?!!
Yağız tay desem, olmazdı, bu asil atlara büyük hakeret olurdu!!!