Külbastı öksüz kaldı köksüz kolbastı çıktı.
Gizli yanı kalmadı her şey açık açıktı.

Sizleri bilmem ama bu hava beni sıktı.
Koca öküz sabanı sürüklemekten bıktı.

Değirmenin yoluna eşek şöyle bir baktı.
Kolbastıya oldukça çeşni versiyon çıktı.

Közde patlıcan pişti duyanlar buna şaştı.
Bir güruh geldi çağa bizi kastıkça kastı.

Zıplayıp durdu gençler sağa sola sallandı.
Kolları bacakları sanırsın ki dallandı.

Ne millî bir oyun bu, ne de folklor ürünü.
Hoplayıp zıplamakla çözemezsin sorunu.

Figürlerde estetik arasan da bulunmaz.
Şimdi devran değişti artık arpa yolunmaz.

Arabeskle kaynaşmış beden dili karışık.
Ufuk sisle kaplanmış yok görünürde ışık.

Bu topraklarda doğdu ihya oldu kolbastı.
Büyük küçük oynadı onu duvara astı.

Gönüllerde kekrelik damakta ayrı bir tat.
Canlandır kolbastıyı sonra da üstüne yat.

Ömür olursa eğer böyle geçer bu hayat.
Önceleri de gördük pahalandı zerzevat.

Ne at koşar meydanda ne oyuncular zıplar.
Harman zamanı gelsin her yeri saman kaplar.

Sallanır kol ve bacak ihya olur kolbastı.
Sıcak günler başladı, bizi yordu kolbastı.

Kol bastı genç oyunu diye bir kural mı var.
Bence bu oyun değil sanırsam hüzün savar.


Hangi kanalı açsak orada kolbastı var.
Kolbastı var ya abi bizde öfkeyi sınar.

Bulur bunda figürü biraz da oynayanlar.
Ama herkes anlamaz onu anlayan anlar.

Meşhur meseldir beli “kırktan sonra azanı”
Hiç yoruma gerek yok zaten teneşir paklar.

Artık öyle bir dem ki yazda ve kışta daim.
Oynan oyun diye sadece kolbastı var.
Ankara,07.06.2009 İ.K