Başlığın şiirin muhtevasını tek kelimelik hacminde ya da bir kaçlığında taşıdığını görmek şiir ustalığını sevindirir diye inanırım hep. Muhakkak ki kendimde gördüğüm bir eksiktir , anlatamıyorumdur tek kelimede o yığınağı ama gördüklerimde mutluluk and'a değer yargıyla karşımda dikiliyor ve bana da kalemleri kutlamak düşüyor. Burda da bu vardı ki kutluyourm kalemi. Evet azami dikkatimin bu tarafa yönelmesinin de mutlaktır ki var sebebi. Çünkü şiiri okurken acaba ne diyor, ne anlatıyor bilmiyorum diyorum bazen ya da anlamlık bana uzak şimdi diye düşünürken aklıma düşüyor hemen başlığa bak belki orası ustalığın hakkını veriyordur ama şiiri kesmem. Sonuna dek giderim ve hala anlamamışsam başa dönerim. En başa. Bazen anlıyoruz işte burda olduğu gibi bazen de hak getire. Bunun içindir ki yani sorguya muhattap bırakılmıyor okurun ruhu ya da şüpheli dokunuşlar yaşatılmıyor yüreğinde yani kısacası ki bunun için önemlidir.


"proleter"

Bu kelime ,

"kulluk düzeni şairi
tankları, ölümü, sömürüyü övdü
proleter şair de katilini seven maktul gibi
saatin rahatsız tıkırtısını
ve fabrika bacasının kirini


işte bu yüzden
mutluluğa çeviremedik
kutsanmış ana sütü kadar ak
alın terini"

bu bölümünün ne anlama geldiğinin anlaşılmasına kilit kelimedir...


Bazen bazı kelimelerin anlamlarını bilemiyorum. Evet elimde muazzam bir güç barınıyor hemen ulaşabilirim belki ama onu yapmaya çalışınca da şiirden kopuyorum eğer arada yer vermişsem o araştırmaya. Bunun içindir ki yarım kesilmeme adına yapmam öyle bir şeyi ama derim ki çok dışardan herkesin hemen anlayamayacağı bir kelime varsa acaba dipnot olmalı mı? Bu açıklamaya sebep burdaki bir kelime gerçi anlamını biliyordum ama hani ya bilmeyen ve benim gibi kesme taraftarı olmayanlar da var iseler gerekliliği serildi hemen aklımın ayaklarına açıklama olmasının. Çünkü o dediğim kelime o bölümün anlam tamamını sarıyor. Bilmiyorsa yazık ki kalır. Anlamadan sona gider ve "kalem enteresan bir kelime kullanmış belki ben bilmiyorum ama tek bunun için kutlamalıyım " der. Ama anlamını bilse hayran kalır. (Bunu ben söylüyorum muhakak ki benim çok daha beter durumlarım analizlere takılmışlardır ama benden fazlası gelemiyormuş demek ki..)


"kulluk düzeni şairi
tankları, ölümü, sömürüyü övdü"


buna bakınca mükemmel bir tanımlamanın adı olduğunu düşünüyorum. Hakikaten de böyle. Kulluk düzeni ve sonra açılımı. Sonra işte düzeni, çarkı böyle dönüyor alemin dercesine emekliye dönüm. Kutluyorum hakikaten öz bir anlatım. Özgü bir anlatım.


Çok kalabalık etmeme adına son kez adının şiire dair ne anlattığına değinip gideceğim kalemin izn-i haliyle.


Kadın, çocuk, şair, emekçi....

"İnsan" ya da "-lık" tır bunun ismi. Ve şiirin adı "kederli gülüşler"...


Hayatın bir yanına değinip sebeplerini ve terslerini etkili anlatımla okura bağışlamış bu eserini kalem. Bugünün bir köşe yazarı malum olan kriz durumlarına değinmiş ve etrafından örneklerle anlatımına güç katmaya gayret sarf etmiş. Düşününce sanırım örneğin zerreleri ile burda ışık tutmaya çalıştığımla çok alakasız duruyor ama gerekliliğini aklıma süreni anlatacağım. Zat diyor ki, "bir dostum vardı ve işiletmesinin yürüyüşü hakkında danışmanlık hizmeti verirdim. Ben yapması gerekenleri üç yoldan anlatırdım o aklının şeytana giden yolundan tek olanı seçerdi. Ve kriz vurduğunda ortada kalan bir şey yoktu." Yani öyle doğrusundan gitseydi böyle yıkımı olmazdı. Şiirde şair diyor ki,



"işte bu yüzden
mutluluğa çeviremedik
kutsanmış ana sütü kadar ak
alın terini"


Evvelini almayacağım bakılsın ki anlam bütünlüğü düşünülsün ki her şeyin hazır sunulması keder verir.


Ve son olarak şuna değineyim. Bu şiirde sonun gerekliliğini vermiyor ele kalem. Ne anlattığını neyi hissettiğini başından veriyor ve buna sebep sonramda diyor ki akılcı bir düzen.


Kutluyorum hakikaten nadide bir eser.


Sevgiyle kalın.