bir zaman geliyor ve o aşkın zirvesini beraber yaşadığınız insanın hiç de umurunda olmadığınızı müşahade ediyorsunuz. artık o uğruna dünyayı ayağa kaldırdığınız kişinin mazideki günlerini hiç de hatırlayamadığını görüyorsunuz. siz hayatınızdan çıktınız ve o kendi rotasını çizmeye başladı. sizin en ufak detayını hatırladığınız, " hani hatırlıyor musun böyle böyle olmuştu " dediğiniz anılarınızı boş gözlerle izliyor ve " kusura bakma onlar çok eskide kaldı ve hafızamdan silinip gitmiş " deyip, sizin çok önem verdiğiniz ayrıntıları hatırlamamısını yadırgıyorsunuz. evet.. o da haklı. siz den sonra kendi hayatını çizdi. biraz acı çekti.. ağladı belki de.. ama karşısına sizi unutturacak biri çıktı ve artık onun ayrıntıları önem kazanmaya başladı.. hatırlamıyorlar şairim.. kimse sizin üzerinize titreyip, toz kondurmadığınız anılara verdiğiniz ehemmiyeti vermiyor ve herkes kendi yol haritasında ilerlerken kendi değerleri, çıkarlarını ön planda tutuyor...yaşandı ve bitti olup çıkıyorsunuz..
yaaa kusura bakmayı. bir hayat hikayesini anlatır gibi oldum.. yaz yorumunu .. iyi olmuş, güzel olmuş .. diye.. niye uzatıp da ablamın canını sıkıyorum ama di mi.. neyse siz çekersiniz benim kahrımı.. tebrik ve saygılarım sizinle şairim. sağlıcakla kalınız. fazla yer kaplamış olmaktan dolayı kusuruma bakmayın...