Mışmış fotoğraflı gazan dibi yangın
Toprağın gizemini fısıldardı ruhuma
Ayrılmadan sürülmüştük kendi yurdumuzdan
Karanlıklarda çoğalır aydınlıkta ayrımsallaşırdık
Kanın uğultusundan titreyerek
Güvenceyi bildiğimiz dostların evlerini takip ederek bulurduk
Keskin kokuluydu cümlelerin nefreti
Yakalayın Yeşilyurtlu bunlar
Korku tüneliydi O nu sevmek
O kim onu dahi bilmezken
Babamın kokusuydu sadece geçtiğim sokaklar
Annemin el izi örgüsü
Ne incelikler örmüştü her sokağına
Onursuz bir dünyaya isyan
Ayrılmak kayısı yangını sineme dert bırakan sızı
Kavuşmak kiraz dudaklı sevgi öpücüğü iziydi
Aşkımızı Arguvan türküleriyle dökerdik
Ateşe düşmüşlerdi onlarda bizim gibi
Türkülerini gurbette yakıp
Kömür karası acı dolmuştu notaları
Karalıklarını kayısının çekirdeğine saklamışlardı
O oldukları anlaşılmasın diye