Sabahın ilk ışıkları;
Güneş dağların arasından nazlı bir gelin gibi süzülerek doğuyor,
Bazılarına mutluluk
Bazılarına hüzün götürüyor
Adına sevgi diyorlar o güneşin
Sevdalıların kalplerini ısıtıyor.

Bende izlerdim bir zamanlar
Gecenin bitiminde
Güneşin tüm endamı ve güzelliğiyle doğuşunu

O zamanlar sımsıcaktım hayata
Hayallere dalardım
Güneşin ışığı denizde yakamoz oluşturunca

Her bir ışık kümesine senin ismini koyardım
Çünkü sen benim aydınlığımdın
Gölgeler ise
Yalnızlığın adını almıştı

Elimde bir kağıt bir kalem
O mükemmel ışık kümesinin karşısında
Şiirler
Şarkılar yazardım sana
Tek başıma dolaşırdım sahilleri
Attığım her adımda haz duyardım
Düşüncemde sen vardın çünkü

Deniz bir başka selamlardı beni
Sevgimize gösterdiği saygıyı hissederdim
Aynı hürmetle selamlardım denizi

Martılar sabahın mahmurluğunu üzerinden atamamışlardı henüz
İhtiyar balıkçı kayığı
Yılların verdiği yorgunlukla
Sallanıp martı çığlığına benzer sesler çıkarıyordu

Bütün bunları şimdi hatırlarken
Gözlerim dolu dolu oluyor
Veeeeee peşpeşe yanıyor sigaralar
Çaresizliğimi ifade eden dumanlar
Gökyüzüne savruluyor,

Adına yalnızlık denen illet
Tüm şiddetiyle hissettiriyor kendini
Aklımda kalan bu kırıntılar bana hayatı zehir etsede
Umudum tükenmedi benim
Birgün gelecek birgün kalacak.


Bayram KILIÇ