Çocuk yüreğimle ben ne kadar huzurluydum
Âh nasıl geçti zaman, büyüklerime uydum

Sabahları sevgiyle kalkarken yatağımdan
Yumurtam hep rafadan, çayımdan tüter duman

Renk renk misketlerimle bilmem kaç oyun kurdum
Akşam ezanına dek uçurtmamı uçurdum

Serumdan sapanlarla şişeleri patlatmak
Büyük mârifet idi taşı uzağa atmak

Bisiklet pedalına yetişmezdi pek ayak
Erikleri toplardık, korku Hacı’dan dayak

Okul evin yanında koşardım bahçesinde
Matematikten çıkmak, keyif resim dersinde

Minicik yüreklerde yer yok kinle nefrete
Nereden bilelim ki kavga ne kimdir çete

Kum gibi aktı zaman uykularım bölündü
Karanlık sokaklarda lambalar niye söndü

Gün geçtikçe dünyanın rengi mi değişiyor
Neden meydanlarda hep insanlar itişiyor

Mahkemede dosyalar Ankara’ya yol olur
Mazlumun âhı çıksa yürek huzur mu bulur

Tadı kalmadı dilin, çocukluğum nerdesin
Kırılmış oyuncaklar ulaşılmaz yerdesin