Üşüyen bulutların çocukları
Göğsümüzde kanat çırptıkça
İçimizde yaşlanır çınar.
Hüzünler çoğaltır.
İmgeler dökerek iğde dallarından.

Sığınaklar yaptığımız aşka
Sımsıcak sevdamı yazıyorum,
Adın,adın kelimelerin en başında
Adımlarımız için kendini yok sayan
Odalar çoğalır.
Yarım açık unutulmuş
Kapıların arkasında
Dar basamaklarından İnilen
bodrum katlarında.

Senden öğrendim
Senden öğrendim,her ne varsa
Esrik şiirlerin yarım kalan imgelerini ve,
Soluğum kesildiği zamanlarda
Sular içtim avuçlarından
Açık unutulan çeşmelerden.

Sönmeyen bir yangınında külü oldun
İçimin
Gölgendi,gölgendi peşin sıra yürüyen
Nereye gittiysem seni götürdüm.
Yanıbaşımda.
seni düşündüm
Hangi ayrılığa uzandıysam
Seni düşündüm.

Her acı şiire dönüştü
Sensiz gecelerin koyu gölgelerinde
İçimizdeki özgürlüktü
Direncimizi coşkuya çeviren
Yırtılan kalbimizin söküğünü
Kavuşturan
Sevdamızdı
Hiçbir korkuya aldırış etmeyen ve
Yalnızdı, yalnızdı bütün kuşlar.
Yalnızdı, bütün kuşlar…

YAZAN:NEBAHAT ERKAN