7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1240
Okunma
Aynalara karşı ’’seni seviyorum’’ provası yapıyordum hep
seninde,aynalar gibi benim söylediğimin
aynısını söyleyeceksin sandım.
Ama yanılmışım...
Sabit tebessümlerin olduğu
fotoğraf albümlerinde sana bakıyordum.
hep öyle kaldığını sanıyordum.
Ağladığın da oluyormuş,
ağlattığında.
sonun da anladım....yanılmışım...
hani;Ayın silueti çıkarya
denizde geceleri.
Öyle sanmıştım ikimizi.
Aynıyız demiştim.
Sadece yansımaymış,anladım.
Anladım...yanılmışım....
Ama hep yanılmıyorum ben de,
sen aklıma geliyordun,
kanatları kaçmaktan yorulmuş,
bir güvercin gördüğümde.
bir adım da kaçan güvercinlere benzetiyorum seni.
sarılsam ölürdün belki.
Doğruların insanı sevindirdiğini sanırdım.
Sevince yanılıyormuş insan,
anladım....
Cevap Yaz